دیبالا ، پوگبا و مارکیزیو : چگونه یوونتوس بدون توز و دوستان پیش می رود؟

نه توز، نه ویدال، نه پیرلو؟ مشکلی نیست، خُب حداقل دیگر نیست.

بعد از شروع سخت یک زندگی بدون مثلث چالاکشان، یوونتوسی ها دست به دست هم دادند و دوباره به همان تصویر ترسناک و نزدیک شکست ناپذیری که برای خلق کردنش بعد از رسوایی های کالچوپولی تلاش فروانی کرده بودند بازگشته اند.

اما بعد از فتح سری آ‌ با 17 امتیاز اختلاف، بالابردن کوپا ایتالیا، سوپرکاپ و تقریبا دست یافتن به لیگ قهرمانان، از دست دادن ایتالیایی نمادین، شیلیایی شجاع و توز رهبر، زیادی سنگین به نظر می رسید. بعضی لغزش آنها در ابتدای فصل را به مورد مشابه چلسی تشبیه می کردند، اما مشکلی که پیش روی آلگری و دوستان قرار داشت واقعا قابل درک بود و اصلا نزدیک موارد ریشه داری که لندنی ها باید تحملش می کردند نبود.

توز ۹ گل در فصل قبل لیگ قهرمانان به ثمر رسانده بود.

 فارغ از بزرگی باشگاه ، قدر و قیمتش و حتی جنبه های ورزشی ، وقتی تیمی سه تا از بهترین بازیکنانش را از دست می دهد ، مطمئا شما شاهد کمبودهای کوتاه مدت و یا طولانی مدتی خواهید بود. بودن پیرلو ، غول های ایتالیایی توانایی شان برای دیکته کردن بازی به حریف به شکل منظم را از دست دادند ، با رفتن ویدال آنها هافبکی بسیار فعال و اندوخته ای از توانایی های تکنیکی و به همان اندازه تکل های سرسختانه را دیگر نداشتند و در حالیکه توزی ترکشان کرد که منبع تمام نشدنی خلاقیت و گل بود ، گل های بسیار بسیار زیاد.

اگرچه در این که یووه در مورد تحول تیمش کار درستی کرد و یا نه اختلاف نظر وجود دارد، هم پیرلو و هم توز بالای 30 سال سن داشتند و ویدال هم سال گذشته نتوانست به استانداردهای بالای خودش در فصول قبل برسد و سن 28 سالگی آخرین فرصتی بود که می شد او را به قیمتی حدود 30 میلیون پوند به فروش رساند. جای خالی آنها احساس شد. یوونتوس در خانه در اولین بازی لیگ باخت، اتفاقی که دو سال و نیم بود که نیفتاده بود، تنها 3 بازی از مسابقه ی ابتدای فصل را برنده بیرون آمد و در یوونتوس آرنا برابر تیم هایی چون فروزینونه و کیه وو امتیاز از دست داد.

پس چه کسی برخاست؟ چه کسی اسکودتو داران را از فرم زیر استانداردشان که منتظر PTV بود (نه حالا MSN، ولی در همان مایه ها!) بلند کرد و به پیروزی پشت پیروزی و احتمالا دوره ای جدید با همان مقدار موفقیت رساند؟

پائولو دیبالا، پل پوگبا و کلودیو مارکیزیو

گل های دیبالا در این فصل

با وجود گرفتاری تیمش در مراحل ابتدایی لیگ و با توجه به اینکه دیبالا بسیار خوبتر از این بود که بخواهد مورد چشم پوشی شود، مربی سابق آث میلان ترکیبش را عوض کرد و بازیکن جوانش را در لاین آپ اولیه قرار داد. و چه انتخاب فوق العاده ای بود. در 15 بازی لیگ که از ابتدا به میدان رفته بود، دیبالا 11 گل و 9 پاس گل به نام خودش ثبت کرد، او 84٪ از پاس هایش را به مقصد رساند و 49٪ ضرباتش هم در چارچوب بود. شماره ی 21 یووه 45 بار شانس گلزنی برای هم تیمی هایش ایجاد کرده و تماشاچیان را به دیدن چند گل چشم نواز و عملکرد خیره کننده مهمان کرده است.

مکس آلگری به نظر می آید که می خواست به طریقه ی آلوارو موراتا در فصل قبل با دیبالا هم رفتار کند. اگر جهان فوتبال به استعداد بی نظیر او وقتی در پالرمو بود توجه نکرده بود، قیمت 32 میلیون یورویی که یووه بابت این آرژانتینی پرداخت کرد تا او را به کمپ بانوی پیر منتقل کند، مطمئنا سر و صدای زیادی به پا کرد.

اما الگری می خواست که به تدریج دیبالا را وارد ترکیب کند تا فشار را از روی او بردارد و و به خرید بزرگش فرصت بیشتری دهد تا در پایان پرکار فصل اثر بیشتری داشته باشد، خیلی شبیه موراتا، کسی که در نهایت فصلش را با گلزنی در هر دو بازی نیمه نهایی و فینال به اتمام رساند.

اگر آلگری این قدم عاقلانه اما بسیار شجاعانه ی اعتماد به دیبالا برای قراردادنش در معرض دید و تبدیل به نقطه ی کانونی یوونتوس در همین ابتدای دوران حرفه ایش نمی گرفت، چه کسی می داند یوونتوس الان کجا بود؟ مطمئنا دوم نبود.

دیبالا توانسته در ۵۸٪ نبردهای تن به تن در سری آ‌ پیروز شده است.

عجیب نیست که دیبالا به عنوان یک مهاجم آرژانتینی، با لیونل مسی مقایسه می شود. مانند برنده ی پنج باره ی توپ طلا، این بازیک جوان از سرعت فوق العاده ای برخوردار است، مرکز ثقل پایینش به او برای مانور دادن در فضاهای کم کمک می کند، حرکات او هوشمندانه است و محصول نهایی این خصوصیات برای جوانی چون او به شکل غیرعادی عالی است.

او تورین را به خلاقیت و سبک بازیش نورانی کرده است، امایادمان باشد که خیلی چیزها باید یاد بگیرد، او فرمش را در نیمه ی دوم فصل قبل در لباس صورتی رنگ پالرمو حفظ کرد، پس کنجکاویم بدانیم آیا می تواند سطح عملکردش را در نیمه ی دوم فصل حفظ کند یا نه. پائولو! آن پای راست هم با کمی تمرین می تواند کارهایی انجام دهد! اما عملکرد اولیه اش در یووه نشان می دهد که چه استعدادی در چنگ بانوی پیر است.

جوان نیمه نجیب دیگری که برای یوونتوس این فصل برای یوونتوس پیش آمده است، پل پوگباست.

پوگبا ۳۶٪ از شوت هایش درون چارچوب بوده است

مثل بسیاری از بازیکنان سیاه و سفید، پوگبا فصلش را بد شروع کرد و تنها می تواسنت «استعدادش» را در شروع ها و تمرینات نشان دهد. همه ی چشم ها بعد از ماندنش در یوونتوس روی او بود، آینده اش با بارسلونا و منچستر سیتی لینک میشد. مبالغی مانند 80 میلیون یورو به گوش می رسید و همچنین او شماره ی 10 برجسته ی یوونتوس ― پیراهنی که قبلا توسط امثال جیوانی فراری، عمر سیووری، روبرتو باجو و آلساندرو دلپیرو پوشیده شده بود. ― را هم از طرف باشگاهش دریافت کرده بود.

با تمام این فاکتورهای تخفیف دهنده، قابل فهم است که که چرا برای سوپراستار فرانسوی زمان برد که خودش را در نقش جدیدش تطبیق دهد و حالا در گفت و گوی آندره آ‌پیرلو با لاگاتزتا دلااسپورت اینچنین مورد تمجید قرار گرفته است: «پوگبا بهترین بازیکن جوانی است که دیده ام. ما از همان اولین جلسه ی تمرینی او متوجه شدیم که او بازیکن فوق العاده ایست، او پوست و استخوان بود اما پاهایش به او اجازه می داد که همه جا باشد، او حالا ورزیده تر و قوی ترشده است.»

با 5 گل و 5 پاس گل در 25 بازی که از ابتدا به میدان رفته «پل هشت پا» ، از شر نوسانات ابتدای فصلش رها شده و به نظر می آید می خواهد از استانداردهای فصل قبلش هم بهتر شود، با ترکیبی از فیزیک قدرتمند، قدرت بدنی همراه با مهارت های استادانه و کنترل توپ های خوب.

پوگبا این فصل ۲۸ موقعیت گلزنی ایجاد کرده است.

گل های او تعیین کننده و در عین حال چشمگیر بودند، در بازی اخیر یوونتوس و سمپدوریا، پوگبا یک والی شگفت انگیز که در نتیجه ی بازی اثر مستقیم داشت به ثمر رساند، زیر آن بازی را یوونتوس در نهایت 2‐1 در لوییجی فراریس برنده بیرون آمد. مقابل کارپی، درست قبل از تعطیلات زمستانی، پوگبا گل سوم یووه را به ثمر رساند و در نهایت غول های تورینی با اختلاف کم و 3‐2 بازی را بردند.

در کنار دیبالا، پوگبا هم به تدریج دارد تبدیل به بازیکنی می شود که یوونتوس می تواند به او برای کیفیتی که تفاوت ها را رقم می زند، اعتماد کند، و در حالیکه انتخابش در لیست تیم منتخب سال فیفا باعث تعجب بعضی شد، این بازیکن 22 ساله ی بلند اندام در چند سال آینده می تواند جز کسانی که باشد که برای توپ طلا رقابت کند.

آندره آ‌ پیرلو ، فصل قبل ۴ گل در سری آ‌به ثمر رساند و همه ی آنها از خارج محوطه ی جریمه بودند. 

باید از کلودیو مارکیزیوی (تا حدودی )‌ پیشکسوت تیم هم با احترام یاد کنیم.

آمار هجومی او در این فصل خیلی قابل اعتنا نبوده است و تنها یک پاس گل به نامش ثبت کرده است ، با این حال ، اکنون که با رفتن پیرلو جای خالی او را پر کرده است ، اگر بیشتر از قبل نه ، اما به همان اندازه برای یوونتوس عزیزش حیاتی است.

در کنار سامی خدیرا، مارکیزیو توانسته کنترل میانه ی میدان را برای یوونتوس در درست بگیرد، با توانایی های دفاعیش، بازی خوانی و حفظ توپش بیشتر از قبل اهمیت پیدا کرده است.

این بازیکن 30 ساله تا به حال 684 پاس داده با دقت 90٪ که 64.8% این پاس ها رو به جلو بوده است، آمار می تواند گول زننده باشد اما شاهزاده ی کوچک برای بیرون کشیدن یوونتوس از باتلاق و رساندن به بالای جدول نقش تعیین کننده ای داشته است. در 10 بازی ابتدای فصل مارکیزیو تنها 3 بار به میدان رفت و در هیچ کدام یووه شکست نخورد. در 10 بازی اخیر لیگ، آنها تمام بازی هایشان را برده اند و در 9 تای آنها مارکیزیو حضور داشته است. با علاقه ی لیورپول به این هافبک چند پسته گول نخورید ، مارکیزیو بازیکن متوسط که بخواهد برای لیورپول بازی کند ، نیست.

یوونتوس در ۱۰ بازی اخیرش ، ۶ گل دریافت کرده است.

پوگبا، دیبالا و مارکیزیو در سایه و روز روشن، برای یوونتوس عالی بوده اند و اگر پسران آلگری می خواهند یک اسکودتوی دیگر کسب کنند، این مثلث با کلاس باید فرم بدنی، آمادگی و اشتیاقشان برای موفقیت را حفظ کنند.

Rhodri Cannon از سایت اسکواکا.

«به اشتراک گذارید»

نسیبه سرگزی«نگارنده اخبار»

ارتباط با نگارنده: